Moda emo

Moda stale nas zaskakuje, co sezon dostrzegamy w niej coś nowego. Nie brakuje w niej jednak odniesień do przeszłości. Takim odkryciem, a równocześnie powrotem do dawnych czasów jest moda emo zwana obecnie stylem emo.

Emo tak naprawdę wiąże się z muzyką i to od niej wszystko się zaczęło. Dopiero później muzyka zadecydowała o tym, jak będzie wyglądać moda. Styl ten kojarzy się obecnie z wykonawcami takimi jak chociażby Tokio Hotel, jednak dawniej rzecz miała się zupełnie inaczej.

Pojęcie to powstało już w latach osiemdziesiątych i wiązało się z gatunkiem muzycznym określanym jako hardcore punk. Początki emo są związane z USA, a dokładniej z Waszyngtonem, gdzie gatunek ten był bardzo popularny wśród buntującej się młodzieży. Następnie powstało pojęcie: emotional hardcore, w skrócie: emocore. W ten sposób opisywano sceny regionalne i spontaniczność i wyrazistość ich przedstawicieli. Byli oni bardzo otwarci i nie bali się okazywania uczuć. Najpopularniejsi wykonawcy tego okresu to między innymi Rites of Spring czy Embrace.

Pierwsze grupy nawiązujące i tworzące stylistykę emo rozpadły się na początku lat dziewięćdziesiątych, ale nie był to upadek tej kultury. Zaczęła się ona odradzać kilka lat później i tym razem była bardziej związana ze sceną indie, jak chociażby zespół Sunny Day Real Estate.

Scena ta również nie przetrwała próby czasu, ale emo po raz kolejny odżyło, tym razem w zupełnie nowym wydaniu. Odżyło już na początku dwudziestego pierwszego wieku, choć wielu uważa ten styl za nowość. Dzięki najnowocześniejszym mediom, nie tylko tradycyjnym, ale zwłaszcza internetowym emo szybko stało się popularne wśród nastolatków na całym świecie. Głównym miejscem rozwoju tego stylu w Europie zostały Niemcy. Emo to dziś niekoniecznie muzyka, ale głównie moda, która ma służyć wyrażaniu osobowości i ukazywaniu emocji. Człowiek ubierający się w tym stylu nie może być zamknięty w sobie, chociaż niektórzy definiują emo właśnie jako oderwanie się od rzeczywistości, niezdecydowanie, niemożność odnalezienia się w świecie. Emo – nastolatki są najczęściej ciche, ponure, bardzo wrażliwe. Do tego opisu pasują też osoby zawiedzione w miłości, nieszczęśliwie zakochane, a zwłaszcza niezrozumiane przez otoczenie, samotne.

W świetle tych wszystkich cech bardzo ciekawie rysuje się moda emo. Musi ona wyrażać zagubienie w świecie, wielką wrażliwość, a także fascynującą osobowość i zainteresowanie muzyką. Emo – nastolatka bez problemu można rozpoznać na ulicy i to nie tylko po stroju, ale po samym stylu bycia czy chodzenia.

Jeżeli chodzi o modę, to żaden emo nastolatek nie przejdzie niezauważony. Charakterystyczne rzeczy, które na siebie zakłada są połączone w ciekawy sposób, często występują jaskrawe barwy połączone z czernią i szarościami. Cechą charakteryzującą styl emo są też eksperymentalne fryzury, zazwyczaj w ciemnych barwach oraz ostry makijaż. Ostre czarne kreski, blade twarze to ich znaki rozpoznawcze. Zazwyczaj emo są też miłośnikami kolczyków i wszelkiego rodzaju piercingu.

Ubrania, które zakładają to głównie dżinsy rurki. Noszą je nie tylko dziewczyny, ale także chłopcy. Jest to znak rozpoznawczy emo. Do tego noszą wąskie koszulki. Najczęściej to właśnie w postaci napisów na nich młodzi demonstrują swoją osobowość i fascynacje muzyczne.

Dodatki podkreślają specyfikę stylu emo. Zazwyczaj są to paski nabijane ćwiekami, opaski na nadgarstki (skórzane lub w postaci sznurków). Buty, w których chodzą emo – nastolatki to najczęściej trampki lub inne płaskie obuwie, najczęściej bardzo znoszone lub mające wyglądać na zniszczone.

Cały strój emo podkreśla fryzura, włosy najczęściej czarne, długa grzywka zaczesana na bok.

Wszystko to sprawia, że styl emo jest bardzo łatwy do odróżnienia, a jego przedstawicieli nie można przeoczyć na ulicy czy pomylić z jakąkolwiek inną grupą. Styl emo jest wyrazisty, a przy okazji ubrania są wygodne, co sprawia, że stają się popularne nawet wśród osób niezwiązanych z muzyką i ideologią emo.

Patrycja Szkatulska