W 1856 roku odzież damska była bardzo konserwatywna i niewygodna. Kobiety nosiły suknie z krynoliny, które były sztywne i rozpięte na metalowych obręczach. W latach 60. XIX wieku odzież damska została zdominowana przez jedwab a suknie zaczęły być lżejsze i bardziej zwiewne.W 1863 roku odzież damska nabrała zupełnie nowego wyrazu. Stała się symbolem żałoby narodowej i sposobem na publiczne okazanie żalu i solidaryzowania się z rodakami. Kobiety zakładały na siebie czarne suknie, pozbawione wszelkich zdobień. Żałobna była również biżuteria, która stanowiła eleganckie dopełnienie tego nietypowego stroju.
Wraz ze schyłkiem XIX wieku nadszedł czas na bardziej opięte, wąskie suknie z trenem. Zrezygnowano z bardzo rozkloszowanych fasonów. Suknie te były o wiele bardziej praktyczne i wygodne np. podczas spacerów. Odzież damska nadal odznaczała się mocnym podkreśleniem talii.
Warto zauważyć także, że w ostatnim czasie odzież damska przestała być tak naprawdę „damską”. Kobiety z powodzeniem noszą szerokie bluzy, krawaty i bokserki. Upodabnianie swojej garderoby do męskiej nie jest już wcale niczym dziwnym. Doczekaliśmy się bowiem całkowitej wolności pod względem stroju. Każdy ma prawo do własnego stylu i nawet najbardziej wyszukany ubiór kobiecy nie wzbudza już takich kontrowersji jak kiedyś.